Αυτός ο Φλεβάρης, ρε παιδί μου, ριγμένος, δε λέω, αλλά χωράει πολλά. Ειδικά αν είσαι φοιτητής μπορεί να αποτελέσει φόβητρο ολκής. Δύο λέξεις: εξεταστική Φεβρουαρίου. Είναι ο λόγος να περάσεις μαύρα Χριστούγεννα –αν είσαι ενσυνείδητος φοιτητής και φιλοδοξείς το επαπειλούμενο ν+2 να μην σε απασχολήσει καν. Είναι ο λόγος να ανακαλύψεις πόσο υπέροχος μήνας είναι ο Σεπτέμβρης (επαναληπτική εξέταση ή –κατά πολλούς– ο «άγιος μήνας»). Επομένως σε αυτή την περίπτωση, περνάς καταπληκτικά Χριστούγεννα και μαύρο καλοκαίρι.
Αλλά δεν μπορεί… Κανά δυο μαθηματάκια θα τα δώσεις, για την τιμή των όπλων. Θα μπεις σε αυτήν την υπέροχη, την αξέχαστη, την ανυπέρβλητη διαδικασία του διαβάσματος. Αρχικά θα μάθεις την ύλη, μετά θα βάλλεις κάτω το βιβλίο (αν είσαι τυχερός) αλλιώς τα βιβλία, θα κάνεις το απαραίτητο φυλλομέτρημα –για να ξέρεις τι σε περιμένει– και θα ξεκινήσεις. Την εισαγωγή την αφήνουμε, τι μπορεί να λέει πια;; Και εγώ δηλαδή, έβγαλα μία ολόκληρη σχολή και μετά ανακάλυψα ότι η εισαγωγή δεν είναι διακοσμητική. Αλλά αυτό το μαθαίνεις μετά το πτυχίο… Παραλείπουμε επίσης κάθε κεφάλαιο εκτός ύλης. Δεν έχει καμία σημασία αν τα ξεχωριστά κεφάλαια δεν κολλάνε με τίποτα μεταξύ τους, ουχί, δεν διαβάζεις γραμμή επιπλέον!
Αν τώρα έχεις παρακολουθήσει και λίγο, μετά το πρώτο πέρασμα, αρχίζεις και το πιάνεις το νόημα. Μετά το δεύτερο, εξοικειώνεσαι με το αντικείμενο. Αν τώρα υπάρξει και τρίτο, πας στις εξετάσεις και το ’χεις. Ένα μάθημα λιγότερο. Αλλά πριν φτάσεις εκεί προηγείται το 36ώρο του «μια μέρα ακόμη». Αυτή η επωδός, κληροδότημα των Πανελλαδικών, που συνοδεύει κάθε κεφάλαιο, «καλά αν είχα μία μέρα ακόμη…», «μία μέρα, δε ζητάω πολλά, μία μέρα θέλω μόνο». Που για να μιλήσουμε και ειλικρινά, αυτή η παραπάνω μέρα, μόνο αν ήταν η μέρα της μαρμότας θα σου αρκούσε αλλά εσύ, εκεί, τη ζητάς.
Αυτή η «μια μέρα ακόμη», όμως, πέρα από το ότι εξασφαλίζει μακρύτερη διαδρομή –πράγμα καλό για πολλούς– απομακρύνει και τη γραμμή του τερματισμού.. Δε λέω, καλύτερα αργότερα με καλά αποτελέσματα, αλλά. Να μιλήσω, όμως, με παραδείγματα. Ετοιμαζόμουν να δώσω κάποτε κάτι εξετάσεις. Ξεκίνησα έγκαιρα. Όλα καλά. Αλλά και πάλι, εκεί, το τελευταίο 36ώρο ξεκίνησα να ζητάω «μια μέρα ακόμη». Και ενώ οι παρακλήσεις μου δεν είχαν εισακουστεί ποτέ, εκείνη την παραμονή αυτή η αίτηση παράτασης δεν προστέθηκε στο σωρό των απορριφθεισών. 24 ώρες πριν την εξέταση ανακοινώθηκε ότι οι εξετάσεις αναβάλλονται για μία βδομάδα. Ομολογώ ανάμεικτα τα συναισθήματα. Δε λέω ήθελα να προετοιμαστώ λίγο ακόμη. Αλλά να τελειώνουμε και κάποια στιγμή. Όλη μου η ζωή είχε μπει στον πάγο. Φτάνουμε, λοιπόν, πάλι την παραμονή της εξέτασης. Στο σημείο αυτό ήθελα απλά να πάω να δώσω, να ξεμπερδεύω. Έλα όμως που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι ακριβώς. 24 ώρες πριν οι εξετάσεις αναβλήθηκαν. Ξανά. Αυτή τη φορά έπ’ αόριστον. Μαζί με την αναβολή άρχισαν να κατεβαίνουν και τα «καντήλια». Δε λέω είχα παρακαλέσει πολλές φορές για κάτι τέτοιο, αλλά δεν γίνεται όλες οι ξεχωριστές περιπτώσεις να αθροίζονται και να λειτουργούν με χρονοκαθυστέρηση!! Αυτό είναι εξωφρενικό από κάθε άποψη…
Βασιζόμενη σε αυτή μου την εμπειρία μπορώ να διαβεβαιώσω τον οποιονδήποτε ότι υπάρχουν και χειρότερα από την εξεταστική… Παραδείγματος χάριν να περιμένεις επί βδομάδες πότε θα δεήσουν κάποιοι να βγάλουν νέα ημερομηνία. Ή η εξεταστική περίοδος να παρατείνεται και οι 4 βδομάδες να γίνονται τρίμηνο.
Γι’ αυτό σου λέω. Στρώσου τώρα στο διάβασμα. Κάνε υπομονή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τελειώσεις. Και κυρίως – προς Θεού– μη ζητάς «μια μέρα ακόμη»!!
Αλλά δεν μπορεί… Κανά δυο μαθηματάκια θα τα δώσεις, για την τιμή των όπλων. Θα μπεις σε αυτήν την υπέροχη, την αξέχαστη, την ανυπέρβλητη διαδικασία του διαβάσματος. Αρχικά θα μάθεις την ύλη, μετά θα βάλλεις κάτω το βιβλίο (αν είσαι τυχερός) αλλιώς τα βιβλία, θα κάνεις το απαραίτητο φυλλομέτρημα –για να ξέρεις τι σε περιμένει– και θα ξεκινήσεις. Την εισαγωγή την αφήνουμε, τι μπορεί να λέει πια;; Και εγώ δηλαδή, έβγαλα μία ολόκληρη σχολή και μετά ανακάλυψα ότι η εισαγωγή δεν είναι διακοσμητική. Αλλά αυτό το μαθαίνεις μετά το πτυχίο… Παραλείπουμε επίσης κάθε κεφάλαιο εκτός ύλης. Δεν έχει καμία σημασία αν τα ξεχωριστά κεφάλαια δεν κολλάνε με τίποτα μεταξύ τους, ουχί, δεν διαβάζεις γραμμή επιπλέον!
Αν τώρα έχεις παρακολουθήσει και λίγο, μετά το πρώτο πέρασμα, αρχίζεις και το πιάνεις το νόημα. Μετά το δεύτερο, εξοικειώνεσαι με το αντικείμενο. Αν τώρα υπάρξει και τρίτο, πας στις εξετάσεις και το ’χεις. Ένα μάθημα λιγότερο. Αλλά πριν φτάσεις εκεί προηγείται το 36ώρο του «μια μέρα ακόμη». Αυτή η επωδός, κληροδότημα των Πανελλαδικών, που συνοδεύει κάθε κεφάλαιο, «καλά αν είχα μία μέρα ακόμη…», «μία μέρα, δε ζητάω πολλά, μία μέρα θέλω μόνο». Που για να μιλήσουμε και ειλικρινά, αυτή η παραπάνω μέρα, μόνο αν ήταν η μέρα της μαρμότας θα σου αρκούσε αλλά εσύ, εκεί, τη ζητάς.
Αυτή η «μια μέρα ακόμη», όμως, πέρα από το ότι εξασφαλίζει μακρύτερη διαδρομή –πράγμα καλό για πολλούς– απομακρύνει και τη γραμμή του τερματισμού.. Δε λέω, καλύτερα αργότερα με καλά αποτελέσματα, αλλά. Να μιλήσω, όμως, με παραδείγματα. Ετοιμαζόμουν να δώσω κάποτε κάτι εξετάσεις. Ξεκίνησα έγκαιρα. Όλα καλά. Αλλά και πάλι, εκεί, το τελευταίο 36ώρο ξεκίνησα να ζητάω «μια μέρα ακόμη». Και ενώ οι παρακλήσεις μου δεν είχαν εισακουστεί ποτέ, εκείνη την παραμονή αυτή η αίτηση παράτασης δεν προστέθηκε στο σωρό των απορριφθεισών. 24 ώρες πριν την εξέταση ανακοινώθηκε ότι οι εξετάσεις αναβάλλονται για μία βδομάδα. Ομολογώ ανάμεικτα τα συναισθήματα. Δε λέω ήθελα να προετοιμαστώ λίγο ακόμη. Αλλά να τελειώνουμε και κάποια στιγμή. Όλη μου η ζωή είχε μπει στον πάγο. Φτάνουμε, λοιπόν, πάλι την παραμονή της εξέτασης. Στο σημείο αυτό ήθελα απλά να πάω να δώσω, να ξεμπερδεύω. Έλα όμως που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι ακριβώς. 24 ώρες πριν οι εξετάσεις αναβλήθηκαν. Ξανά. Αυτή τη φορά έπ’ αόριστον. Μαζί με την αναβολή άρχισαν να κατεβαίνουν και τα «καντήλια». Δε λέω είχα παρακαλέσει πολλές φορές για κάτι τέτοιο, αλλά δεν γίνεται όλες οι ξεχωριστές περιπτώσεις να αθροίζονται και να λειτουργούν με χρονοκαθυστέρηση!! Αυτό είναι εξωφρενικό από κάθε άποψη…
Βασιζόμενη σε αυτή μου την εμπειρία μπορώ να διαβεβαιώσω τον οποιονδήποτε ότι υπάρχουν και χειρότερα από την εξεταστική… Παραδείγματος χάριν να περιμένεις επί βδομάδες πότε θα δεήσουν κάποιοι να βγάλουν νέα ημερομηνία. Ή η εξεταστική περίοδος να παρατείνεται και οι 4 βδομάδες να γίνονται τρίμηνο.
Γι’ αυτό σου λέω. Στρώσου τώρα στο διάβασμα. Κάνε υπομονή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τελειώσεις. Και κυρίως – προς Θεού– μη ζητάς «μια μέρα ακόμη»!!
ΥΓ. τελικά τις έδωσα εκείνες τις εξετάσεις 7 βδομάδες αργότερα απ’ ότι προβλεπόταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου