6 Φεβ 2009

Νεύρα στην Άσφαλτο

Μετά από κάποια χρόνια ενεργού τιμονιού μπορώ να καταλήξω στο top 10 των πραγμάτων που με κάνουν έξω φρενών στην άσφαλτο.

10. οι διαγραμμίσεις στις λεωφόρους που δεν βγάζουν νόημα και, αν τις ακολουθήσεις, έχεις το τρακάρισμα στο τσεπάκι σου.

9. το βαθύ πορτοκαλί. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο οι Έλληνες αντιμετωπίζουν το πορτοκαλί ως λόγο επιτάχυνσης.

8. το γεγονός ότι μεγαλύτερο ρατσισμό δείχνουν οι γυναίκες προς τις γυναίκες οδηγούς. Δεν μας έφταναν οι άνδρες δηλαδή, έχουμε και την κάθε κλώσα –που σε άνδρα δε θα έκανε κιχ– να κριτικάρει την οδήγηση όλων των υπολοίπων γυναικών. Έλεος δηλαδή!

7. οι μοτοσικλετιστές που κρατάνε στο χέρι το κράνος. ΟΚ, ο νόμος λέει «φέρουν κράνος» αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να ερμηνευθεί διασταλτικά.

6. οι τύποι στα φανάρια. Όταν πηγαίνω κάπου δεν θέλω να αγοράσω ημιθανή τριαντάφυλλα, δεν θέλω να φάω μπανάνες, δεν θέλω να μου καθαρίσεις σώνει και καλά το τζάμι. Σε περίπτωση που το θελήσω θα σου κάνω νόημα. Ποια η πιθανότητα να αλλάξω γνώμη αν κάθεσαι και με πρήζεις μέχρι να ανάψει το πράσινο. (Στην κατηγορία δεν εντάσσονται τα άτομα με αναπηρίες και κινητικά προβλήματα, τα οποία μου είναι άκρως συμπαθή και βοηθάω όσο μπορώ –τη στιγμή μάλιστα που η ίδια η πολιτεία αδιαφορεί συστηματικά).

5. τα έργα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Δεν έφταναν τα προεκλογικά, που ένα 6μηνο πριν την αναμέτρηση ανοίγουν όλους τους δρόμους, έχουμε τώρα και το φυσικό αέριο που έχει καταφέρει να μετατρέψει την ήδη τραγική κατάσταση στους δρόμους σε καθημερινό εφιάλτη.

4. τα αποτσίγαρα που βλέπω συνεχώς να πετιούνται από τα παράθυρα. Κάθε φορά σφίγγω τα δόντια για να μη φωνάξω «δεν έχει τασάκι το μπρίκι σου, ρε φίλε;;».

3. τα διαχωριστικά των λεωφορειοδρόμων. Δε λέω, προτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να βγαίνω από το αυτοκίνητο shaken, not stirred.

2. η εξυπνάδα όσων θέλουν να στρίψουν αριστερά και βαριούνται να μείνουν στη σειρά. Άλλωστε είναι προτιμότερο να κλείσουν την αριστερή λωρίδα. Αυτοί δεν γλιτώνουν την κόρνα μου.

1. το parking. Απλά δεν υπάρχει. Η έλλειψή του είναι που με συγχύζει. Που αφού κάνω 87 στροφές, κατά τη διάρκεια των οποίων κάνα δυο φορές ο μπροστινός μου έχει πάρει μόλις τη θέση, καταφέρνω να παρκάρω στου διαόλου το κέρατο, και πεζή πια ανακαλύπτω ότι είχε θέση –αν όχι δίπλα– τουλάχιστον πολύ πιο κοντά στον προορισμό μου.

Μεταξύ μας, η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί…
….αλλά είμαι πολύ καλός άνθρωπος.

1 σχόλιο:

  1. Κοπελιά, το μπρίκι είναι για καφέ! Δεν έχει τασάκι, τι να κάνουμε? ωωω!!!!
    χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή