Αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Ποτέ δεν υπήρξα fan των θεωριών συνομωσίας. Πραγματικά ποτέ. Αλλά μία παραφιλολογία για μία ιστορία με προβλημάτιζε πάντα. Περπάτησε πράγματι ο Neil Armstrong τον Ιούλιο του 1969 στη σελήνη; Μήπως ήταν απλά μια καλογυρισμένη σκηνή σε στούντιο; Αν μπορούσαν το 1933 να βάλουν τον King Kong να ανεβαίνει το Empire State Building, πόσο να τους δυσκολέψει 35+ χρόνια αργότερα να στήσουν αυτό το παραμύθι; Πιθανόν είμαι υπερβολική –το έχω παραδεχθεί πολλάκις και πλειστάκις στο παρελθόν, ποιος ο λόγος να το αρνηθώ τώρα. Πιθανόν είμαι κακοπροαίρετη.  Πιθανόν και τα δύο. Αλλά αυτή η κοκαλωμένη αμερικανική σημαία ανέκαθεν κάπως μου καθόταν. Περπάτησε, δεν περπάτησε, μικρή σημασία έχει. Το αποτέλεσμα ήταν ένα και το αυτό: η αμερικανική ματαιοδοξία ικανοποιήθηκε πλήρως. Άπαξ και δεν ήταν κανείς εκεί για να καταστεί μάρτυρας, η συντριπτική πλειοψηφία που το είδε live ή στις αμέτρητες επαναλήψεις πείστηκε. Ο Armstrong θα μείνει στην ιστορία σε κάθε περίπτωση βέβαια. Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μάθουμε... Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο πρωταγωνιστής δεν είναι πια εδώ να το επιβεβαιώσει. Αν δεν του δόθηκε τότε η ευκαιρία, ίσως του δοθεί τώρα.

Υ.Γ. Τον μόνο που παραδέχομαι εγώ προσωπικά είναι ο Gagarin. Για την μόνη που ειλικρινά λυπήθηκα ήταν η Laika –θυσιάστηκε, αλλά τουλάχιστον κέρδισε την αθανασία.