Ομολογώ ότι το χθεσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος δεν τον παρακολούθησα από την αρχή έως το τέλος. Είδα το πρώτο δεκάλεπτο και λίγο πολύ θεώρησα ότι το παιχνίδι είχε κριθεί. Το λάθος μου το κατάλαβα μιάμιση ώρα αργότερα, όταν ξανάνοιξα την τηλεόραση και βλέπω το σκ
ορ 4-4. Δεν ήταν το σκορ το αξιοσημείωτο. Αξιοσημείωτο ήταν το χρονόμετρο: 119.04! Τι έγινε, ρε παιδιά, τον ατελείωτο έχει το παιχνίδι; Με το που σφύριξε ο διαιτητής την είχα καταλάβει τη δουλειά. Ο Ολυμπιακός εκτός από το Πρωτάθλημα θα έπαιρνε και το Κύπελλο. Φυσικά η διαδικασία των πέναλτι με εξέπληξε. Η ΑΕΚ το πάλεψε. Ήταν όλοι της οι παίχτες καταπληκτικοί, με πρώτο τον τερματοφύλακα. Αλλά το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα είναι πια έθιμο να καταλαμβάνεται το ντάμπλ από τον Ολυμπιακό. Αφού καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν υπήρχε ποδοσφαιρικό λεξικό δίπλα στο ανωτέρω λήμμα θα έπρεπε να βάλλουν το δαφνοστεφανομένο. Γεγονός όμως είναι ότι ο εν λόγω έφηβος θα συνόδευε και το λήμμα κωλοφαρδία, γιατί όπως και να το κάνουμε η τύχη τον ευνοεί συστηματικά, σε σημείο που έχω αρχίσει να πιστεύω ότι λαδώνεται από τον Πρόεδρο.
Ασχολίαστο δεν μπορώ να αφήσω και το σκορ: 18-19. Μου έλεγε ένας φίλος μου, που δεν είχε δει ούτε στιγμιότυπο από το παιχνίδι ότι άκουσε στις ειδήσεις το σκορ και τρελάθηκε. Και πώς να μην τρελαθεί δηλαδή; Δεν το ακούς και κάθε μέρα τέτοιο σκορ. Ειδικά όταν την ανακοίνωση ακολουθήσουν πλάνα των οκτώ πρώτων τερμάτων, αρχίζεις και το νιώθεις το εγκεφαλικό να σού ‘ρχεται. Από ότι έμαθα πάντως το απέφυγε, για αυτό και σας παρακαλώ να μην ανησυχείτε.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι κρίμα το γεγονός ότι υποχρεωτικά υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Και οι δύο ομάδες άξιζαν το «να το σηκώσουν», όμως εγώ θα προτιμούσα την ΑΕΚ. Για το γαμώτο.
ορ 4-4. Δεν ήταν το σκορ το αξιοσημείωτο. Αξιοσημείωτο ήταν το χρονόμετρο: 119.04! Τι έγινε, ρε παιδιά, τον ατελείωτο έχει το παιχνίδι; Με το που σφύριξε ο διαιτητής την είχα καταλάβει τη δουλειά. Ο Ολυμπιακός εκτός από το Πρωτάθλημα θα έπαιρνε και το Κύπελλο. Φυσικά η διαδικασία των πέναλτι με εξέπληξε. Η ΑΕΚ το πάλεψε. Ήταν όλοι της οι παίχτες καταπληκτικοί, με πρώτο τον τερματοφύλακα. Αλλά το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα είναι πια έθιμο να καταλαμβάνεται το ντάμπλ από τον Ολυμπιακό. Αφού καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν υπήρχε ποδοσφαιρικό λεξικό δίπλα στο ανωτέρω λήμμα θα έπρεπε να βάλλουν το δαφνοστεφανομένο. Γεγονός όμως είναι ότι ο εν λόγω έφηβος θα συνόδευε και το λήμμα κωλοφαρδία, γιατί όπως και να το κάνουμε η τύχη τον ευνοεί συστηματικά, σε σημείο που έχω αρχίσει να πιστεύω ότι λαδώνεται από τον Πρόεδρο.Ασχολίαστο δεν μπορώ να αφήσω και το σκορ: 18-19. Μου έλεγε ένας φίλος μου, που δεν είχε δει ούτε στιγμιότυπο από το παιχνίδι ότι άκουσε στις ειδήσεις το σκορ και τρελάθηκε. Και πώς να μην τρελαθεί δηλαδή; Δεν το ακούς και κάθε μέρα τέτοιο σκορ. Ειδικά όταν την ανακοίνωση ακολουθήσουν πλάνα των οκτώ πρώτων τερμάτων, αρχίζεις και το νιώθεις το εγκεφαλικό να σού ‘ρχεται. Από ότι έμαθα πάντως το απέφυγε, για αυτό και σας παρακαλώ να μην ανησυχείτε.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι κρίμα το γεγονός ότι υποχρεωτικά υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Και οι δύο ομάδες άξιζαν το «να το σηκώσουν», όμως εγώ θα προτιμούσα την ΑΕΚ. Για το γαμώτο.
ΥΓ. Στο σημείο αυτό να δηλώσω ότι εγώ είμαι Παναθηναϊκός. Όχι γιατί γαλουχήθηκα –η μητέρα μου είναι Ολυμπιακός και ο πατέρας μου ΑΕΚ –go figure!. O λόγος που επέλεξα το τριφύλλι είναι απλός: είμαι Αθηναία, βέρα Αθηναία, γέννημα θρέμμα. Καμιά σχέση με Κωνσταντινούπολη, καμιά με Θεσσαλονίκη και η μόνες επισκέψεις μου στον Πειραιά έχουν σχέση με τα πλοία της γραμμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου