2010

Τα Χριστούγεννα ήρθαν και παρήλθαν. Το 2010 προ των πυλών και το πνεύμα των ημερών σε διακοπές στο Dubai που έχουν πέσει οι τιμές. Ούτε συζήτηση να περάσει από τα ΒΑ προάστια της Αθήνας, έτσι να πάρω κι εγώ μυρωδιά. Το φοβερό είναι ότι δεν είμαι ούτε καν συγχυσμένη. Μου είναι αδιάφορο, παντελώς αδιάφορο, αν οι άλλοι γύρω μου γιορτάζουν. Εμένα προσωπικά με έχει πιάσει η άνοιξη. Κάτι ο καιρός που δε λέει να χαλάσει –η Ευρώπη θαμμένη στα χιόνια κι η θερμοκρασία εδώ να κυμαίνεται μεταξύ 12ο και 20ο, κάτι που λόγω οικονομικής κρίσης μειώθηκαν οι στολισμοί και δη τα λαμπάκια. Δε θέλει και πολύ! …λείπει και το δέντρο από το Σύνταγμα!

Γεγονός βέβαια είναι ότι φέτος άλλαξα τη χριστουγεννιάτικη ρουτίνα μου. Με εξαίρεση το καθιερωμένο τραπέζι ανήμερα, όλα φέτος ήταν διαφορετικά. Τις επόμενες μέρες βγήκα, πήγα θέατρο, είδα φίλους –περίπου το 5% από αυτούς που όφειλα, αλλά παραμένω αισιόδοξη, άλλωστε εξακολουθεί να είναι 2009, άρα έχουμε ακόμη χρόνο…

Το μόνο άξιο να με ταράξει είναι που μετά από μία δεκαετία θα μου ανατρέψουν την κεκτημένη ταχύτητα που έχω όταν γράφω τη χρονολογία. Ξόδεψα το πρώτο τρίμηνο του 2000 στην προσπάθειά μου να μην βάζω 199… στη χρονολογία, και τώρα που το συνήθισα μία ακόμη ανατροπή –και δεν εννοώ του Πρετεντέρη. Μπορώ βέβαια να απλοποιήσω τα πράγματα και να κόψω τα πρώτα δύο ψηφία. Με τον τρόπο αυτό θα εξοικονομήσω χρόνο και ψυχική ηρεμία. Ταυτόχρονα βέβαια θα κόψω δύο χιλιετίες, αλλά δε βαριέσαι, ποιος μετράει;

Αυτό το κείμενο, εκτός απροόπτου θα είναι το τελευταίο του 2009. Και για αυτό δεν μπορώ παρά να δηλώσω συγκινημένη. Χωρίς επομένως βαθυστόχαστες δηλώσεις, χωρίς προβληματισμούς, χωρίς τίποτα, μια μόνο ευχή: Χρόνια καλά! Γιατί, μεταξύ μας, τα πολλά τις περισσότερες φορές είναι περιττά. Καλή σας χρονιά!